Przyzwyczailiśmy się, że coroczne sprawozdania z działalności Państwowej Inspekcji Pracy to sążniste dokumenty. Nie inaczej było przed laty. Na przykład sprawozdanie inspekcji za rok 1935, przedłożone ministrowi opieki społecznej ma prawie dwieście stron. Jednak zawiera nie tylko sprawozdanie głównego inspektora pracy, ale i sprawozdania wszystkich okręgowych inspektorów pracy. Przypomnijmy, że okręgów było wtedy dwanaście: I obejmował miasto stołeczne Warszawę, II - woj. warszawskie, III - woj. łódzkie, IV - woj. kieleckie, V - woj. lubelskie i wołyńskie, VI - woj. białostockie i poleskie, VII - woj. krakowskie, VIII - woj. lwowskie, tarnopolskie i stanisławowskie, IX - woj. śląskie, X - woj. poznańskie, XI - woj. pomorskie, XII - woj. wileńskie i nowogródzkie. Zamieszczamy obszerne fragmenty tego sprawozdania (całą część dotyczącą spraw ogólnopolskich oraz sprawozdanie okręgu krakowskiego). I dzisiaj jest to interesująca lektura, pokazująca przedwojenny świat pracy z perspektywy kontrolerów.
Przyzwyczailiśmy się, że coroczne sprawozdania z działalności Państwowej Inspekcji Pracy to sążniste dokumenty. Nie inaczej było przed laty. Na przykład sprawozdanie inspekcji za rok 1935, przedłożone ministrowi opieki społecznej ma prawie dwieście stron. Jednak zawiera nie tylko sprawozdanie głównego inspektora pracy, ale i sprawozdania wszystkich okręgowych inspektorów pracy. Przypomnijmy, że okręgów było wtedy dwanaście: I obejmował miasto stołeczne Warszawę, II - woj. warszawskie, III - woj. łódzkie, IV - woj. kieleckie, V - woj. lubelskie i wołyńskie, VI - woj. białostockie i poleskie, VII - woj. krakowskie, VIII - woj. lwowskie, tarnopolskie i stanisławowskie, IX - woj. śląskie, X - woj. poznańskie, XI - woj. pomorskie, XII - woj. wileńskie i nowogródzkie. Zamieszczamy obszerne fragmenty tego sprawozdania (całą część dotyczącą spraw ogólnopolskich oraz sprawozdanie okręgu krakowskiego). I dzisiaj jest to interesująca lektura, pokazująca przedwojenny świat pracy z perspektywy kontrolerów.
